Een gebedsruimte, stilteruimte, meditatiecentrum hoe men het ook wil noemen, is vaak een ruimte waar steeds meer behoefte naar is. In de zorg, openbare ruimtes en kantoren, maar welke ook nog steeds ondergewaardeerd worden. Soms hangt er weleens een negatieve lading aan. Sommige mensen die er gebruik van willen maken doen snel hun ding of gaan er zelfs niet heen. En diegene die er niets mee hebben, vinden het maar een aparte ruimte binnen zijn of haar organisatie en vermijden het liever.

Maar waar komt die negativiteit vandaan? Het zou een ruimte van rust en saamhorigheid moeten zijn. En wat zouden we eraan kunnen doen waardoor de ruimte minder beladen is en waar iedereen zich in kan vinden of men er nou gebruik van maakt of niet?

Nadat ik was gevraagd om een meditatiecentrum te ontwerpen voor een ziekenhuis ben ik me gaan verdiepen in soortgelijke ruimtes. Hetgeen wat ik vaak tegenkwam waren sfeerloze ruimtes ergens ver weg gestopt van het actieve werk. Ingericht met bij elkaar geplaatste, afgedankte meubels met op de entreedeur een A4-tje met huisregels voor de ruimte. Dit draagt niet bij aan een positief beeld van deze ruimte.

Wat ik wilde neerzetten is een volwaardige ruimte, want het doel van de meditatieruimte is: rust, saamhorigheid, een plek om je terug te trekken, te mediteren, religie uit te oefenen. Maar ook een plek die past in de stijl van de organisatie maar opvalt om de juiste redenen. Een plek waar men graag naar toe gaat en vooral niet afschrikt.

Dit heb ik gedaan door een huiselijk sfeer te creëren en het zo in te richten dat er geen huisregeltjes op een A4 nodig zijn, maar dat de inrichting voor zichzelf spreekt.

Ik heb binnen de ruimte verschillende gelegenheden gecreëerd voor de diverse religies zonder dat ze elkaar in de weg zitten. Hier heb ik rekening gehouden met de islam, jodendom, boeddhisme en christendom met daarbij ook de onderscheiding tussen protestanten en katholieken. Maar ook voor degene die er niet komen vanuit het geloof, maar op zijn of haar manier wil mediteren of tot rust wil komen door bijvoorbeeld een boek te lezen, kan er terecht.

Van de buitenkant heb ik het zoveel mogelijk transparant gehouden want bovendien is er niets te verbergen en is het een ruimte voor iedereen. Maar ik heb wel rekening gehouden met de gebruiker van de ruimte zodat het niet ten kosten gaat van hun spirituele ervaring. De benaming van de ruimte is ook niet geheel onbelangrijk, want een verkeerde benaming zou al de verkeerde suggesties bij men kunnen oproepen. Een gebedsruimte suggereert dat je er alleen kan bidden en een stilteruimte suggereert dat je er stil moet zijn wat natuurlijk niet het geval is. Je mag best praten zolang je maar niet een ander stoort. Dus vind ik dat ‘Meditatieruimte of meditatiecentrum’ een beter benaming voor deze ruimte is.

Op deze manier hoop ik dat het een ruimte wordt welke geïntegreerd is in het kantoor en men de toegevoegde waarde ziet van een dergelijk ruimte binnen de organisatie.

Reacties ( 0 )

    Laat uw reactie achter

    Your email address will not be published. Required fields are marked *